پوریا عباسی



سمفونی نهم» در ادامه روند تجربه گرایی هنرمند در گونه های مختلف، در مجموع فیلم موفقی نیست. با اینکه برایش بیش از حد و اضافه هزینه شده است. فیلم یک داستان اصلی دارد و در این بین هم سرکی به مرگ های مهم ترین شخصیت های تاریخی ایران و جهان کشیده می شود.

دو فصل مرگ کوروش و امیرکبیر، بیشتر از آنکه تاثیرگذار باشد، فانتزی است. بخصوص فصل کوروش که همه چیز انگار در جهت تنزل جایگاه اوست و کارگردان میتوانست با حرکات و تکنیک های دوربین بیشتر به تجلیل از این شخصیت تاریخی و بزرگ بپردازد. فصل هیتلر جذاب است و به زعم من در فصل امیرکبیر ، به این شخصیت توهین شد که نتیجه‌ٔ فیلنامه‌ی ضعیف این پارت بود و ای کاش که این فصل کمدی بود! در فصل رابعه خاتون، عاشقانه اش درآمده است. اما هیچ منطقی برای پرداختن به این فصل ها وجود ندارد و می توان به راحتی آن ها را طی روند داستان جابه جا کرد. و فصل اصلی که عملا به صورت جداگانه، جذابیتی برای دنبال کردن ندارد. یک تعقیب و گریز است شاید برای فرار از مرگ. با بازی همیشگی و نچسب محمدرضا فروتن.

محمدرضا هنرمند به همان بلایی دچار شده که بسیاری از فیلمسازان قدیمی که با آثار گذشته‌شان خاطره‌های دلپذیری داریم، دچار شده‌اند. انگار پیش خودشان فکر می‌کنند حالا که سن و سالی از ما گذشته، حالا که پیشکسوتی شده‌ایم، و حالا که ریش سفید کرده‌ایم، ساختن یک فیلم قصه‌گوی بی‌پیرایه صاف و ساده و سرراست، دیگر در شأن و اندازه ما نیست. دیگر ساختن مرد عوضی» و مومیایی 3» و حتی عزیزم من کوک نیستم»، از ما گذشته و باید چیز پر و پیمان‌تر و پرطمطراق‌تری راهی پرده کنیم. نتیجه اما، دلسرد کننده است. هنوز می‌شود برای بار چندم مرد عوضی» را تماشا کرد و خندید، اما سمفونی نهم نهایتاً به یکبار تماشا می‌ارزد.


این درام را فقط برای لی دونگ ووک تماشا کرده و باید بگویم این بهترین بازیگری وی است. او در نقش یک قاتل زنجیره ای روانی مخاطب را میخکوب می کرد و هر زمان که بر روی صفحه ظاهر می شد، با صورت رنگ پریده ، نگاه تیره و لبخند مهیج خود لرز به بینندگان می داد. او خوش تیپ ترین و ی ترین قاتل زنجیره ای است و از حضور در صفحه نمایش قدرتمندی برخوردار است. او هر وقت قصد داشت کسی را بکشد و روشی که می گفت "Jagiya (عسل)" ، وحشتناک و در عین حال خیلی جذاب به نظر می رسید. گرچه شخصیت در سکانسهای همدردی ضعیف بود اما به دلیل بازی شگفت انگیز او می خواهید او را بیشتر ببینید. اگر در 5-6 قسمت اول به LDW زمان بیشتری برای نمایش داده می شد ، درام بسیار بهتر بود. بعلاوه برخی از ماجراهای مربوط به شخصیت او سرگرم کننده و جذاب تر خواهد بود.اشاره ویژه به Im Siwan، او نقش خود را کاملاً بازی کرد ، یک پسر ترسو در بیرون اما خشم فروخورده درونش بسیار خوب به تصویر کشیده شد. انتقال او در طول درام باورنکردنی است. او به طرز شگفت انگیزی نشان می دهد که چطور عقل مرد به دلیل محیط زندگی بلکه به دلیل وجود افرادی که در اطراف او هستند از بین می رود. اعضای دیگر بازیگران نیز نمایش های درخشانی ارائه دادند.

من کاملا از شخصیت پردازیا راضی بودم.
چقدر شخصیت پردازی جونگ وو عالی بود ! مثلا یه جاهایی نشون میداد که همه حقشو میخورن و بعد تو ذهنشو نشون میداد که اگه میخواست احساس واقعیشو بروز بده چیکار میکرد ، و بعدش صحنه واقعیو نشون میده که هیچکار نمیکنه و سکوت میکنه . توی روانشناسی جنایی به اینجور شخصیت ها میگن آرزو پرور ، یعنی کسی که عصبانیتشو بروز نمیده و توی خودش میریزه ، و تو ذهنش طرفشو تیکه تیکه میکنه ولی از بیرون به کسی ازاری نمیرسونه .
نمیدونم اینو میشه به عنوان نکته منفی گفت یا نه ولی اگه تو برهه ی استرس زایی از زندگیتون هستین نبینیدش چون استرستونو بیشتر میکنه ، همچنین اگه روحیه لطیفی دارین نبینید چون خشونتش زیاده.
اینا حتی گوشت آدمم خام خام میخوردن و این دیگه زیاده روی بود به نظرم! حداقل میپختینش نامسلمونا!

پایان بندی مبهمش از نظر من جالب بود ولی ممکنه از نظر بعضیا نکته منفی محسوب بشه.

اهان یه نکته منفی اینکه (اسپویل داره) یه پسر رپر دوست داشتنی ای رو نیمه ی دوم سریال وارد داستان کردن و اول باعث شدن بهش مشکوک بشیم و بعد بدون اینکه چیز زیادی ازش نشون بدن زدن کشتنش. خیلی جا داشت بیشتر شخصیتشو باز کنن.

در مجموع این سریال رو به کسایی که از سریالای عمیق و روانشناختی خوششون میاد پیشنهاد میدم ، نگران ترسناک بودنشم نباشید من خودم شب میدیدمش و نمیترسیدم . همچین ادم شجاعیم نیستم و به نظرم اصلا فاکتورای ترسناک بودنو نداشت و صرفا هیجان انگیز بود. فقط همونطور که گفتم دوز خشونتش بالاس ، اگه به روحیتون نمیخوره نبینید.


آخرین ارسال ها

آخرین جستجو ها

خبرهای داغ و جنجالی ایران و جهان 17430272 فروش تکی و عمده پوشاک ترک توریاب HIGH CAM GROUP دفتر خاطرات سارا مرتضوی jelveybarf وبلاگ گلاب روبیکس دانلود